Pacjenci poszkodowani w wyniku błędu medycznego, którzy planują dochodzić roszczeń od szpitala, lekarza czy też zakładów ubezpieczeń, które ubezpieczają wskazane wcześniej podmioty, mają na to określony czas tj. do momentu przedawnienia roszczeń. Omawiane roszczenia przedawniają się z upływem 3 lat od momentu dowiedzenia się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Termin ten nie może być jednak dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.
Przerwanie biegu przedawnienia następuje w przypadkach określonych w ustawie. Zgodnie z art. 123 § 1 kodeksu cywilnego bieg przedawnienia przerywa się:
- przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;
- przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje;
- przez wszczęcie mediacji.
Należy pamiętać, że nie każda czynność podjęta przez wierzyciela w celu dochodzenia roszczenia, doprowadzi do przerwania biegu przedawnienia. Musi być to zatem czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym. Nie przerwie więc biegu przedawnienia wezwanie do zapłaty skierowane do lekarza czy też szpitala, w którym doszło do popełnienia błędu medycznego, ponieważ nie są to podmioty powołane do rozpoznawania spraw i egzekwowania roszczeń.
Do czynności, które przerywają bieg przedawnienia zaliczymy m. in. skierowanie zgłoszenia szkody do zakładu ubezpieczeń lekarza czy szpitala, skierowanie do sądu pozwu czy też skierowanie do sądu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.
